بهتر بود نیست می شدند

 

حمله موشکی و خمپاره ای به کمپ لیبرتی مجاهدین خلق، 7 کشته و ۱۰۰ مجروح. ۲۱ بهمن ۱۳۹۱

 

بنده به شخصه همیشه معتقد بودم که از حقوق یک مظلوم (هرکه که باشد) باید حمایت کرد. از صبح که خبر این حمله موشکی و قتل عام را شنیده ام با خودم در این فکرم که آیا جامعه می پذیرد که این عمل خونین به همین راحتی اتفاق بیفتد آیا بازهم در عین سکوت روح ها جریحه دار خواهند شد و یا اینکه برعکس این جماعت به دلیل جنایاتشان در وجدان عمومی آنقدر محکوم هستند که این بلایا حق آنها تعریف شود و آه خانواده های ترور شده؟

به نظرم مجاهدین خلق با غرور و حماقت تمام این سالها بی خود و بی دلیل تشکیلات خود را حفظ کرده است.

مجموعه ای که به خواست مردم ایران در انقلاب تن نداده است و علیه آنها قد راست کرده است. مجموعه ای که زمانی که مادران ایرانی فرزندان خود را با عشق به مقابل گلوله می فرستادند علیه تمام این کشور سلاح به دست گرفت و با صدام معدوم دست دوستی داد و به جوانان این سرزمین در مرزها و داخل کشور تاخت. مجموعه ای که بیش از سه دهه است در مقابل دیدگان این ملت علیه منافع ملی و امنیت ملی این مردم قدم برمیدارد. مجموعه ای که حتی یک درصد از مردم ایران را نمی توان یافت که دلی با آنها داشته باشد... بهتر بود خودش اشتباهاتش را می فهمید و  نیست می شد. حتی اگر به اندیشه خویش فکر می کرد می دانست که مثل ابری سیاه و بی آبرو روی شعارها و آرمانهای خویش را نیز پوشانده است.

 

واقعا چگونه می شود از حقوق اینچنین انسانهایی دفاع کرد؟ کسانی که حتی به خودشان رحم نمی کنند!!! منِ قلم به دست چگونه می توانم به آنها رحم کنم؟

در دل و روح اکثر جوانان این کشور، کمپ اشرف مملو از یک عده انسان مریض است که قلعه جادوگر ساخته اند. جوانان و نوجوانان ایرانی کمپ اشرف را سراسر روح های بی ارزش و سرگردانی می بینند که تمام لحظات خود را حریص کشتن و دریدن مردم ایران است... مردمی که تصمیم می گیرد و حرکت می کند و قضاوت می کند و در یک کلام زنده است و احساسات دارد و می رنجد و خوشحال می شود... این موجودی به نام ملت ایران از کدام رفتار سه دهه این جماعت دل خون نشده است؟ نگاه جوانان به مجاهدین تنها در همین جمله خلاصه شده است: "دشمنی در خارج از مرزها هست که کینه توزانه به تمام مردم ایران می نگرد"

 

 

به عنوان یک جوان اصلاح طلب در اعتراضات بعد از انتخابات با هرکدام از جوانان اصلاح طلب که در مورد حمایت مجاهدین خلق از اعتراضات خیابانی صحبت می کردم به خاطر این موضوع شرمنده بود و واقعا همگی از همراهی لفظی اینان با ما احساس ننگ می کردیم.

شخصیت مجاهدین در ایران امروز این است... مجاهدین خلق و سلطنت طلب های دیروز و جمهوری خواه شده های امروز و امثال این عناصر مترود ملت ایران، هیچگاه در نظام سیاسی و حتی اجتماعی ایران جایگاه توجیح شده ای ندارند و نخواهند داشت.

به خاطر همین گفتم بهتر بود نیست می شدند...

 

تعدادی از تصاویر مریوط به کمپ اشرف و مجاهدین خلق در ادامه مطلب قرار داده ایم