باز انتشار تصاویر و اطلاعاتی از پارک ملی تندوره شهرستان درگز

مشخصات و شرایط جغرافیایی پارک ملی و منطقه حفاظت شده تندوره:

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: منطقه تندوره در سال ۱۳۴۷ به عنوان منطقه حفاظت شده قرق گردید و در اسفند ماه سال ۱۳۴۸ به پارک وحش تندوره تغییر نام یافت. از سال ۱۳۵۳ مساحت این پارک تقلیل یافت و نهایتا طی مصوبه شماره ۱۰۱ شورای عالی محیط زیست مورخ ۱۳۶۱/۶/۲۱ به عنوان پارک ملی تندوره معرفی گردید.

در حال حاضر مساحت پارک ملی تندوره ۳۵,۵۴۰ هکتار و مساحت منطقه حفاظت شده تندوره ۹,۲۵۰ هکتار می باشد.

پارک ملی و منطقه حفاظت شده تندوره در شمال استان خراسان رضوی، در نزدیکی مرز ترکمنستان و در منطقه‌ای کوهستانی با صخره‌ها و تپه ماهورهای متعدد و دره‌های ژرف و پر شیب که پوشیده از گیاهان مختلف است قرار دارد و یکی از بهترین زیستگاهای جانوران وحشی به ویژه قوچ و میش اوریال می‌باشد.

اقلیم:

پارک ملی تندوره به علت قرار گرفتن بر روی ارتفاعات کپه داغ در جنوب و غرب، تأثیر پذیر بودن از کویر قره قوم و جلگه پست درگز از سمت شمال دارای دو نوع آب و هوای متفاوت است. قسمت های جنوبی و غربی پارک به علت وجود ارتفاعات بلند و تحت تأثیر توده های هوائی مدیترانه ای دارای آب و هوائی نسبتا سرد و رطوبت بیشتر و قسمت های شمالی تحت تأثیر آب و هوای گرم و خشک کویر قره قوم و جلگه پست درگز دارای آب و هوائی نسبتا گرم و دارای رطوبت کمتر می باشد.

پارک ملی تندوره دارای ساختاری کوهستانی با مورفولوژی نامنظم بوده و کوهها از سیمایی بهم ریخته برخوردار است. در داخل پارک در ایامی که ریزش های جوی وجود ندارد میتوان از تنها راه ارتباطی داخل پارک که محیط بانی چهلمیر را به شکرآب وصل می کند استفاده نمود. راه دسترسی به پارک ملی تندوره مسیر قوچان – درگز است.

میزان بارندگی سالانه‌ حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی متر و توزیع بارندگی در فصول مختلف بسیار متفاوت است.

درجه حرارت در زمستان تا ۲۰- درجه می‌رسد و حداقل ۴ ماه از سال در این منطقه برف وجود دارد.

وضعیت اجتماعی:

پارک ملی تندوره فاقد مراکز انسانی می‌باشد و تنها پاسگاه‌های محیط بانی در آن قرار دارند.

ارتفاعات:

مرتفع‌ترین نقطه تندوره قله قنبرعلی در جنوب منطقه به ارتفاع ۲۵۸۶ متر است و پست‌ترین نقطه با ارتفاع ۸۸۴ متر در دره چهلمیر در بخش شمالی آن قرار دارد.

منابع آبی:

مجموعه تندوره از نظر منابع آبی فاقد رودخانه‌های مهم است و قسمت اعظم منابع آب این منطقه را چشمه‌ها تشکیل می‌دهند.

با توجه به وجود تعداد زیادی چشمه، به دلیل آبدهی کم آنها مشکلاتی از نظر تامین آب وحوش در منطقه وجود دارد.  چشمه های چهلمیر، بید، رجبه، ادانه، قره نهه، مدخان، باش تپه، ایدلق، قره لوکه، کلاشک، توغی، تندوره، چرلاق و رف سو از مهمترین چشمه های منطقه به شمار میروند.

پوشش گیاهی:

پوشش گیاهی پارک ملی تندوره بسیار متنوع است و تاکنون ۳۷۳ گونه از ۶۰ تیره در این پارک شناسایی شده‌ است.

انواع گیاهان علفی، بوته ای، درختی و درختچه ای در این منطقه قابل مشاهده است. اورس، انجیر، بید، نسترن، گوجه وحشی، کرکو، درمنه، گون، کلاه میرحسن، آنقوزه، کندل، زیره سیاه، کتان وحشی، آویشن، انواع گرامینه، آلبالوی وحشی، شیر خشت، کرکو، باریجه، گردو، زرشک، چوبک، بومادران، سریش، بارهنگ، انواع گیاهان یکساله مرتعی و گیاهان با ارزش داروئی از مهمترین گونه‌های گیاهی این پارک است.

گونه های شاخص جانوری:

پستانداران: پلنگ، قوچ و میش اوریال (بالغ بر ۴۰۰۰ راس)، کل و بز، گرگ، گراز، کفتار، رودک، شغال، تشی، خرگوش، گربه پالاس، گربه جنگلی، روباه

پرندگان: عقاب طلایی، جغد، کبک، قمری، تیهو، باقرقره، دلیجه، کبک، تیهو، قرقاول، بلدرچین، کبوتر چاهی، قمری، چکاوک شاخ دار، چکاوک آسمانی، دم جنبانک ابلق، قرقی، سسک، سار، زاغی، توکای سیاه، انواع جغد، سهره سینه سرخ،  کوکر، زرده پر، لیل، چکاوک، کورکور، دلیجه، سارگپه، کرکس، هما، عقاب

خزندگان: مار کبری، مار جعفری و افعی شاخدار

پارک ملی و منطقه حفاظت شده تندوره یکی از بهترین زیستگاه های پلنگ در کشور می باشد و تصاویر زیادی از این گربه سان زیبا در این منطقه ثبت شده است. در سال ۱۳۷۰ در این منطقه ۱۳۴ مورد مشاهده پلنگ گزارش شده و در سال ۱۳۸۷ جمعیت پلنگ در این منطقه ۶۰ قلاده برآورد شده است.

رخدادها:

- در دیماه ۱۳۹۲ از ۳ پلنگ ایرانی بصورت همزمان در پارک ملی تندوره تصویربرداری شد (لینک مرتبط)

- در دیماه ۱۳۹۲ یک شکارچی غیرمجاز در جریان درگیری مسلحانه با محیط بانان تندوره کشته شد (لینک مرتبط)

- در بهمن ماه سال ۱۳۹۲ از یک پلنگ ایرانی در حال تعقیب کل و بزها تصویربرداری شد (لینک مرتبط)

- در بهمن ماه ۱۳۹۲ مجددا از ۳ پلنگ ایرانی بصورت همزمان در پارک ملی تندوره تصویربرداری شد (لینک مرتبط)

- در مهرماه ۱۳۹۳ دو پلنگ ایرانی در پارک ملی تندوره زنده گیری شده و به گردنبند ردیاب ماهواره ای مجهز شدند (لینک مرتبط)

تصاویر پارک ملی و منطقه حفاظت شده تندوره:

قارچ های غول پیکر کوه های هزار مسجد/ شهرستان درگز

قارچ های غول پیکر کوه های هزار مسجد/ شهرستان درگز

شناسایی لاک پشت مهمیزدار در منطقه میانکوه شهرستان درگز

تصاویری در اختیار “اخبار ناوچیان” قرار گرفته که از شناسایی گونه ای خشکی زیست از لاک پشتها در میانکوه حکایت دارد. بررسی تصاویر نشان می دهد لاک پشت شناسایی شده، احتمالا، لاک پشت مهمیزدار (Testudo Graeca)، گونه ای لاک پشت “خشکی زیست” است.

از این لاک پشت در ایران دو زیرگونه وجود دارد. لاک پشت مهمیزدار غربی که در نیمه غربی ایران پراکنش دارد و لاک پشت مهمیزدار شرقی که در نیمه شرقی ایران نظیر استان های کرمان، خراسان و سیستان و بلوچستان یافت می شود.

رحیم تشلیخ که همراه با دوستان خود، ابراهیم دولت پور و محمد تبریزی، این شناسایی را انجام داده است به “اخبار ناوچیان” گفت: حدود 7-8 سال است که این لاک پشتها را در کوهپایه های تلکتو می بینم. همیشه آنها را در اوایل بهار و به ویژه در فصل برداشت زیره، می بینم و دیگر در طول سال از آنها خبری نمی شود.

وی ادامه داد: لاک پشتها را معمولا به صورت جفتی می بینم و تاکنون در هیچ جای دیگری از میانکوه لاک پشتی که در طبیعت زندگی کند، ندیده ام.

طبق اظهارت رحیم تشلیخ، لاک پشت عکس برداری شده حدود 25 سانتی متر طول و 15 سانتی عرض داشته و وزن آن 3 تا 4 کیلوگرم بوده است.

محمد دولت پور، کارشناس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان درگز نیز ضمن اظهار تعجب از شناسایی لاک پشت خشکی زیست در میانکوه به خبرنگار “اخبار ناوچیان” گفت: احتمالا فصل تخم گذاری این لاک پشتهاست لذا افراد محلی نباید در محدوده زیست آنها، مزاحمتی ایجاد کنند. به عنوان مثال چون گونه های جانوری پارک ملی تندوره مشخص است در فصل تخم گذاری و زاد و ولد حیوانات که تا 15 خردادماه طول می کشد از ورود افراد به پارک جلوگیری می گردد.

به گزارش “اخبار ناوچیان”، لاک پشت مهمیزدار شرقی، لاک سخت و محکم، گنبدی شکل و پوشیده از صفحات شاخی بزرگ است. پاهای این گونه کوتاه و کلفت است و پاهای جلویی تعداد ۵ و پاهای عقبی تعداد ۴ چنگک دارد که پوشیده از پولک های شاخی می باشد. در سطح پشتی پاهای عقب و جلوی این جانور، یک غده بزرگ و مخروطی به شکل مهمیز وجود دارد که به همین جهت این گونه به لاک پشت مهمیزداز مشهور است. طول آن به طور متوسط ۲۵ سانتی متر است اما اندازه های بزرگ تر تا حد ۳۵ سانتی متر نیز گزارش شده است.

این گونه از لاک پشت، جانور آرام و کندرویی است که وابستگی چندانی به آب ندارد. در زمستان به خواب زمستانی می رود و همراه با گرم شدن هوا مجدداً شروع به فعالیت می نماید. جانوری گیاه خوار است و در درجه اول از گیاهان آب دار تغذیه می کنند و بدین وسیله آب مورد نیاز خود را تأمین می نمایند. همچنین در اردیبهشت ماه جفت گیری می کنند و بین اواخر خرداد تا اوایل تیر در کنار بوته ها چاله هایی حفر کرده و تخم های خود را به تعداد ۲ تا ۸ عدد در آن می‌گذارند. طول تخم‌ها ۳۴ تا ۴۳ میلی متر و دارای پوسته ای محکم است.

به گزارش “اخبار ناوچیان”، گونه های بسیاری از لاک پشتها در خطر انقراض قرار دارند. پیش از این لاک پشت های آبی زیست در رودخانه های میانکوه شناسایی شده بودند که به دلیل ناآگاهی و یا سوء استفاده از بین رفته و در سالهای اخیر به ندرت مشاهده شده اند.

گروه شناسایی کننده در گفتگو با “اخبار ناوچیان” تاکید می کنند محل زندگی لاک پشتها را تنها در اختیار مسوولان قرار خواهند داد تا جان آنها به خطر نیفتد.

تنی چند از مردم محلی نیز به “اخبار ناوچیان” گفتند: از مسوولان شهرستان انتظار می رود ضمن شناسایی دقیق گونه لاک پشت میانکوه، اقدامات لازم برای حفاظت از آن را نیز انجام دهند.

تصاویر و فیلم حمله پلنگ ایرانی به چوپان و گله گوسفند در شهرستان درگز

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): دو روز قبل (یکشنبه ۹۴/۱۰/۲۷) حمله یک پلنگ به گله گوسفندان و درگیر شدن پلنگ با چوپان گله در محدوده روستای داغدار از توابع بخش چاپشلوی شهرستان درگز منجر به آسیب دیدگی چوپان شد.

پس از این حادثه آقای عیسی نظری چوپانی که مورد حمله پلنگ قرار گرفته بود توسط اهالی روستا به بیمارستان امام خمینی درگز انتقال یافت.

وی در گفت و گویی اظهار داشت: نزدیک های غروب بود که در کمال تعجب دیدم یک پلنگ به سمت گله گوسفندانم در حرکت است. پلنگ ابتدا با سگهای گله مواجه شد ولی به پارس کردن سگها اعتنایی نکرد به سمت گله گوسفندان هجوم آورد. من هم به قصد پیشگیری از آسیب پلنگ به گوسفندان جلو رفتم و در لحظه ای کوتاه پلنگ به من حمله ور شد. برای اینکه پلنگ صدمه زیادی به من نرساند دست چپم را در مقابل دهان پلنگ قرار دادم و نهایتا با کمک سگهای گله از دست پلنگ رها شدم.

……….پلنگی که ابتدا به گوسفندان نزدیک شده و سپس به چوپان حمله نمود در محاصره سگ های گله

وی افزود: با وجود این درگیری ها پلنگ  از گله دور نمی شد تا اینکه از طریق تلفن همراه به چوپانان دیگر خبر دادم و آنها هم به محل آمدند اما پلنگ بازهم دور نمی شد. با اداره محیط زیست تماس گرفتیم و چند تن از مامورین به محل آمدند و آنها هم هر کاری کردند نتوانستند پلنگ را دور کنند.

محیطبانان با خودرو جلوتر رفته و به پلنگ نزدیک شدند ولی پلنگ به وسیله خودروی محیط زیست نیز حمله کرد  و آینه بغل خودروی محیط بانان را با دندان خرد کرد. نهایتا پس از چندین شلیک هوایی توسط مامورین، پلنگ در کمال بی اعتنایی محل را ترک نمود.

آقای عیسی نظری چوپانی که مورد حمله پلنگ قرار گرفته بود پس از انتقال به بیمارستان امام خمینی درگز

ذوالفقار سلحشور رئیس اداره محیط زیست شهرستان درگز نیز در این رابطه گفت: به دنبال گزارش اهالی مبنی بر حمله پلنگ بلافاصله از پارک ملی تندوره به محل مورد نظر رفتیم و با توجه به اینکه با خصلت پلنگ آشنا هستیم به اهالی روستا توصیه نمودیم سر به سر پلنگ نگذارند و مطمئن باشند پس از لحظاتی محل را ترک می کند و با تدابیری که انجام شد پلنگ محل را ترک نمود.

وی افزود: پلنگ به دلیل اینکه حیوان مغروری است، در شرایط تحت فشار به سختی محل را ترک می کند. به مردم توصیه میکنیم اگر با پلنگ مواجه شدند هیچگاه سعی نکنند با پرتاب سنگ و چوب پلنگ را دور کنند بلکه باید آنرا آزاد بگذارند تا خودش از محل دور شود.

……………………….دست چپ آقای عیسی نظری که بر اثر حمله پلنگ به شدت آسیب دیده است

وی به اهالی روستای داغدار اطمینان داد: با وضعیت پیش آمده بنظر می آید پلنگ مجددا به سمت روستا نیاید.

لازم به ذکر است ورود پلنگ به محدوده روستای داغدار موجب وحشت اهالی این روستا شده و آنان می گویند ممکن است پلنگ شبانه به آغل گوسفندان یا اهالی روستا حمله ور شود. اهالی روستای داغدار از مسئولین ذیربط خواستند در این رابطه اقدام پیشگیرانه به عمل آورند.

دو قطعه فیلم مربوط به این خبر را که با دوربین تلفن همراه توسط سایر چوپانان تهیه شده است را می توانید در اینجا مشاهده کنید:

 

محمود براتی و تصاویری جدید از طبیعت شهرستان درگز

تصاویری بسیار زیبا از پرندگان و طبیعت پارک ملی تندوره که توسط محمود براتی عکاسی شده است را در سایت منتشر و برای تماشای آنها دعوت می کنیم به ادامه مطلب این پست مراجعه کنید.

عکس هایی از طبیعت زیبای شهرستان درگز

عکس هایی از طبیعت زیبای شهرستان درگز که توسط سینا پهلوان گرفته شده است. این تصاویر از پارک ملی تندوره و دیگر نقاط زیبای شهرستان درگز عکاسی شده است و در ادامه مطلب قابل مشاهده خواهد بود 

گوشه و کنار طبیعت زیبای شهرستان درگز

عکاسی های سر کار خانوم الهام شجاعی از گوشه و کنار طبیعت زیبای شهرستان درگز را مشاهده می کنید. لطفا برای مشاهده تصاویر در سایز و اندازه واقعی آنها روی تصویر مورد نظرتان کلیک کنید

       

        

تصاویری جدید از دیگر عکاس شهرمان جناب آقای محمود براتی

تصاویری جدید از دیگر عکاس شهرمان جناب آقای محمود براتی به دستمان رسیده است که خدمت بازدیدکنندگان محترم به نمایش گذارده می شود. امیدوارم این تصاویر زیبا همانند گذشته مورد پسند درگزی های عزیز از نقاط مختلف دنیا باشد. خوشحالیم و مسرور تا بتوانیم پلی باشیم برای همه همشهریانی که دل در گرو وطن و زادگاهشان دارند و با دیدن تصاویری زیبا از طبیعت این شهرستان خاطراتی را زنده کرده و لحظات خوشی را بگذرانند.

برای مشاهده تصاویر لطفا روی ادامه مطلب کلیک کنید 

پلنگ پارک ملی تندوره را از لنز دوربین علی سیف الدین ببینیم

در تصاویر زیر سعی کرده ایم پلنگ پارک ملی تندوره را از لنز دوربین علی سیف الدین ببینیم... علی سیف الدین عکاس طبیعت شهرستان درگز است و در سال های اخیر توانسته عکس هایی بسیار زیبا از طبیعت و نقاط مختلف شهرستان درگز به خصوص تصاویری نادر را از پلنگ پارک ملی تندوره عکاسی کند. برای مشاهده تصاویر زیبای عکاسی شده وی از پلنگ با شکوه پارک ملی تندوره به ادامه مطلب بروید 

تصویری زیبا از پلنگ پارک ملی تندوره

عکس تازه ای که می بینید از علی سیف الدین است و توسط میلاد مقدم منتشر شده است. پیام زیر پیامیست که میلاد مقدم در صفحه فیسبوک خودش در ذیل این تصویر درباره علی سیف الدین نوشته است:

هم جای افتخار داره و هم جای تقدیر فروان برای تمام وقت های ارزشمندی که برای شهرمون گذاشتی ،و حالا این آثار زیبای توست که مزین به نام شهرمون درگز هست و برای من و برای همه باعث غروره ،،، همیشه آرزوی تندرستی و موفقیتت رو داریم . ما همه بهت یک تقدیر و تشکر به بزرگی پهنای پارک ملی تندوره بدهکاریم...

تصاویری جدید از پارک ملی تندوره

تصاویری جدید از پارک ملی تندوره شهرستان درگز که توسط میلاد مقدم عکاس طبیعت این شهرستان عکاسی شده اند را جهت مشاهده دوستان در سایت قرار داده ایم... لطفا برای مشاهده این تصاویر زیبا به ادامه مطلب مراجعه کنید

قزل داغ و چنارهای کوتاه «عبدالعظیم ممی زاده»

کوههای هزار مسجد با برشی تند به سوی شمال، جلگه‌ی مشهد به سمت قوچان را با جلگه‌ی آخال و تجن جدا میسازد. 

شیب تند کوهها به طرف درگز بعد از طی مسافتی نه چندان کوتاه به چشم‌انداز زیبایی از روستاها و شالیزارهای کنار رودخانه می‌رسد، با باغ‌های فراوان انگور و هلو. روستاها تقریباً از60 کیلومتری درگز دور و نزدیک در کنار جاده پراکنده بودند. 

طبیعت سنگی و خشک کوهها و دامنه‌های کوتاه آن در تضادی سخت با سرسبزی حاشیه‌ی رودخانه‌ها قرار داشت. انگار که فلات ایران در جلگه ی درگز به اتمام می‌رسید و می‌پیچید به سوی واحه‌ی تجن و عشق‌آباد و می رود به سوی دیگر گونگی در فرهنگ و پوشش. انگاری فرهنگی تقریباً بریده از بدنه‌ی جنوب و متمایل به سمت شمال، رودخانه‌ها نیز با عبور از ابیورد کهن، مرزرادرمی‌نوردد و می‌ریزد به سوی شمال به طبیعت قهقهه. راهها و تیغه‌های تند کوهها نیز سریع و نابهنگام در کویر قره‌قوم می‌آساید در خوابی آرام و فرح‌بال روبه‌سوی بادهای مرو شاه جهان. 

گویی راهها در تلاطم زنگوله‌های کاروان لطف‌آباد به عشق‌آباد، دورون و مرو آرام و قرار ندارد و تاک‌های بی‌نام و نامدار جلگه دُرد دیگری از طرحی نو به تن دارد...

ابیورد کهن با کوچه-پس کوچه‌های قدیمی و با بافت‌های کهنه‌ی بناها و درب‌های چوبی مغازه‌ها نشان از حضوری دارد به قامت چنارهای سر به فلک کشیده‌ی آن، نشان از ترکها، ترکمن‌ها، تیموری‌ها و دیگر اقوامی که دیرتر به این پهنه آمدند کردها... 

درگز تاریخی کهن دارد از رفت و آمد، از عبور و مرور، از فرار از هم گسیخته‌ی غزنویان و ورود پیروزمندانه‌ی سلجوقیان، از هجوم مغولان، از عبور گستاخانه‌ی تیمور و گذر خشم آگین نادر به سوی آخال و خیوه، از هوس‌های شاهان صفوی و قاجارهای همسایه در چنگ اندازی به مرو و بخارا تا حضور قدرتمندانه‌ی روس‌ها در آخال. 

جلگه‌ی درگز آرام و قرار ندارد درگذر تاریخ، در بود زمان در پود مکان، قرنها صدا و قرنها زنگوله و قرنها شمشیر. ابیورد نوخندان سر آمد جلگه بود و حال درگز در فرو شکوه و جلال و شوکت و لطف‌آباد با خوابی 80ساله از قفل دیوارهایش میرود تا دوباره به بارآرد تاک‌های خفتـه را با دُردی پر از عصاره... 

ترکمن‌ها می باید باشند در اینجا و آنجای جلگه در ده کوره‌های تنگ و خفه یا در مرکز شهرهای اصلی ولی همه یکسانند در قیافه و قدری هم در پوشش باید سراغ گرفت، باید پرسید، باید پویید، کجا می‌توانند باشند مسافران تاریخ؟ 

یادگاران ایام و نشستگان جبر زمان؟ گفتند بروید به کلته چنار به ردّی از آنها می‌رسید در هفت روستای آنجا می توانید آنها را بیابید. 12کیلومتر راه دوری نبود از تقاطع 50کیلومتری درگز به سمت کلاته چنار. در دره‌ی باریک قزل داغ می توانید آنها را پیدا کنید خفته در میان چنارهای کوتاه و باغ‌های کوتاه ... جاده‌ی کم عرض و راه فرعی، گاهی در زیر شاخه‌های درختان محو می‌شد و گهگاهی هم در پیچ و خمی تند و شکننده عریان، بی برگ و بار. 

قزل داغ در سمت شرق کلته چنار آنها را به اکراه جا داده بود. خشک و عبوس. 

روستاهای ترکمن نشین «دوست محمد»، «محمد ولی بگ»، «ارباب»، «عوض محمد»، «جبار»، «امان مرگن» و «آصف» با نزدیک به 400خانوار از ترکمن‌های أنو آنجا مستقر بودند تقریباً از 150سال پیش از این، آنها در «أنو» در شرق عشق آباد در نزاعی ناعادلانه و در پی ناتوانی از رویارویی با 40هزارخانوار پرقدرت تکه مجبور به تغییر مکان شدند و یکهزار خانوار آنها به اطراف پراکنده شدند و صدها خانوار به قزل داغ کوچیدند، عده‌ای نیز به ابیورد رفتند و عده‌ای در درگز و خیرآباد و چاقئر و توقای. 

آنها بیش و کم در همه جا حضور دارند ولی حضور آنها در قزل داغ پررنگ است. قیافه‌های کُردگونه دارند و لهجه‌های تند ترکان درگز به راحتی می‌پاشد در سکوت خفته‌ی کلته‌ چنار. 

دره‌ی قزل داغ خفه است، گرفته است، در گرمای تیرماه انگاری چنارهای کوتاه آنجا نیز خفته‌اند. نگاه کنجکاوانه‌ی کودکانی که با صدای ماشین از گوشـه‌ی درهای بی رنگ و کوچک آهنی ما را می پایند تنها نشانی بود از ساکنین بی صدای آنجا.

در انتهای دره چنـارهای کوتاه قزل داغ در مسافتی کوتاه به بن بست می‌رسد و مرز ایران و ترکمنستان آنها را به سوی جلگه‌ی آخال به حصاری سخت می‌بندد، بعد از عبور از مرز، تقریبا در 10کیلومتری آنجا روستای أنونشین «مانش» قرار دارد و «أنو» در مسافت 30کیلومتری به سمت شمال غرب تقریبا به عشق‌آباد می‌چسبد. 

چهارصد خانوار از ترکمن‌های کلته چنار در بن بست دره‌ی قزل داغ انگاری گیر افتاده‌اند مات و مبهوت نظاره‌مان می‌کنند حتی به سئوالی می گویند ما ترکمن نیستیم وقتی که خیالشان آسوده می شود با ما اُخت می‌گیرند و از تبار و نیای‌شان می‌گویند حمید انصاری 79 ساله از أنوها گفت از اینکه أنوها از تیره‌ی «آل ایلی» نیستند بلکه طایفه‌ای از ترکمن‌ها هستند هزاران خانوار بودند که در پهنه‌ی تاریخ در رقابت‌ها و نزاع‌های ناعادلانه به ده‌کوره‌های اطراف خزیدند و محو شدند. 

کلته چنار ثمره‌ی گریز است و تلاش برای ماندگاری کلته چنار چرا بن بست نباشد؟ چرا کم نور نباشد؟ کلته چنار تکرار جبرگونه‌ی تاریخ است برای آدمهای ما، حُـزن مضراب‌های دوتار حمید آغا در روستای ارباب، سبک «دامانا»ی مردمش را فریاد می زند، سبک باغشی بزرگ اولیاقلی یگانه در سازهای دوتار او به صدا در می‌آیند تا چنارهای کوتاه و به خواب رفته‌ی قزل داغ بیاد آورد سختی‌های ترکمن‌های آنجا را، چه حُـزنی دارد ضرب آهنگهای أنولی باغشی . « حمید آغا ! اندوه پرچین و چروکت را در آهنگ «دوست محمد» به فریاد آر تا قله‌های سنگی قزل داغ به رام آید از سینه‌ی پر ازفغانت، به رقص آید خورشید زمان برای بزم حضورت. حمید آغا ! مضراب های دوتار کوچکت را تند و تند بکوب تا بن بست دره‌ی خفه وخفته‌ ات به انفجار آید برای فردایی بهتر، «کرم گلدی» را بنواز با کوبشی سخت و سنگین تا سایه‌های جود و کرم به پای قزل داغ به میان هزار و اندی از ایلت بیاید با سخاوتی ماندگار و پایدار».

قزل داغ و چنارهای کوتاه آن چه سخت خفه و دلگیر بودند در بُن بست کلته‌چنار، در هیاهوی پرجنب و جوش کاروانهای ترانزیتی ترکیه، در شاهراه پر همهمه‌ی جلگه درگز، چه سنگین بود تحمل بار متروکه های «آصف»، قلعه‌ی «دوست محمد» و «امان مرگن» 

انگاری دیگر به شکار نمی رود و در پای قزل داغ، تو گویی صدها سال است خفته. «جبار» هم همینطور، «عوض محمد» هم «چاقئر» هم، «توقای» هم. 

قزل داغ با دو بال سرخ سنگی‌اش در خوابی سنگین، انگاری فضا را خفه کرده بود و در خواب گران آنجا دوتار حمید باغشی سکوت زمان و مکان را به چالش می کشید در اینجا و آنجای ایل أنو، در بستر تاریخ در فردای نامده برای ماندگاری ترکمن‌های کلته چنار. به حرف آی ! به حرف آر تارهای نازک دوتار کوچکت را تا صدای تَرَک‌های چنارهای کوتاهت شنیده نشوند تا سکوت نفس‌گیر قزل داغ چنین دلگیر و فسرده نماند و نپاید... بزن پـُرکوک و پـُرصدا.

یادداشتی از استاد عبدالعظیم ممی زاده در تیرماه 93 – کلته چنار درگز

تصاویری زیبا از پلنگ پارک ملی تندوره شهرستان درگز

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): تصاویر این ماده پلنگ و توله اش که به نظر توله سال گذشته می رسد با قرار دادن دوربین در کنار یک چشمه به ثبت رسیده است.

در یکی از تصاویر (تصویر سوم) توله پلنگ پس از خوردن آب درست در مقابل دوربین نشسته و استراحت می کند.

تصاویری زیبا از طبیعت شهرستان درگز

عکس های بسیار زیبایی که تماشا خواهید کرد یک سری از زیباترین تصاویریست که توسط عکاس جوان شهرمان جناب آقای میلاد مقدم عکاسی شده اند. پیشنهاد می کنم برای لذت بردن از این تصاویر زیبا به ادامه مطلب این نوشته مراجعه کنید...

درباره شهرستان درگز

درگز یکی از شهرهای استان خراسان رضوی در شمال شرقی ایران است. نام پیشین این شهر محمدآباد بود. به استشهاد مستندات تاریخی، درگز قبل از ورود اسلام به ایران مرکز حکومت اشکانیان بوده و پیش از آن هخامنشیان نیز بر آن سیطره داشته اند. این ناحیه در مرز ایران و ترکمنستان واقع شده و به عبارتی زیر پونس نقشه است .

اگر چه این شهرستان در بین مردم کمتر شناخته شده اما از نظر جاذبه ای توریستی بی نظیر است.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان درگز، با پهنه ای حدود 3.924 کیلومتر مربع در شمال استان خراسان رضوی، در کنار مرز ایران و ترکمنستان،‌ از نظر جغرافیایی در 37 درجه و 26 دقیقه پهنای شمالی و 59 درجه و 7 دقیقه درازای خاوری و بلندی 450 متر از سطح دریا قرار دارد. این شهرستان از سوی شمال و خاور به جمهوری ترکمنستان، از باختر به شهرستان قوچان، از جنوب به شهرستان های چناران، قوچان و مشهد محدود است. آب و هوای آن در نقاط کوهستانی سرد و در نواحی پست، گرم و پوشیده از مرتع و چمن زار است. هوای درگز گرم و نیمه مرطوب است. بیش ترین درجه حرارت در تابستان ها 38 درجه بالای صفر و کم ترین آن در زمستان ها، 2 درجه زیر صفر است. میانگین باران سالیانه درگز، 350 میلی‌متر گزارش شده است. تصاویری از گوشه و کنار این شهر را در ادامه مطلب ببینید...

عکسی درمورد طبیعت وعشایر های شهرستان درگز

عشایر و طبیعت شهرستان درگز

طبیعت شهرستان درگز با عکسی از محمود براتی

دو تصویر زیبا از پارک ملی تندوره - میلاد مقدم و علی برزگر

پارک ملی تندوره - چهلمیر شهرستان  درگز 

نصویری زیبا از پرندگان پارک ملی تندوره - میلاد مقدم 

 

تصویری زیبا از علی برزگر 

پارک ملی تندوره تفرجگاهی در شهرستان درگز

در این روزهای گرم تابستان یک گزارش برفی زمستانی تقدیم به نگاه شما عزیزان...

پارک ملی تندوره در شمال استان خراسان رضوی و در محدوده ای میان شهرستان های درگز، نوخندان، باجگیران و قوچان واقع شده است...

 

تندوره یکی از بهترین زیستگاه های پلنگ ایران زمین است و دیدن پلنگ در این منطقه دور از انتظار نیست...

 

وجه تسمیه تندوره: تندوره در زبان کردی جائی تنور مانند و گود را میگویند و بیشتر جاهای عمیق دره ها و گردابهای عمیق رودخانه ها را تندوره میگویند. تندور هم همان تنور نانوائی است. البته از نوع گلی و سنتی اش. اهالی این منطقه کرد کرمانج هستند. (با سپاس از فرید صدقی عزیز)

فرم صخره ها و بلندی آن ها یادآوری می کند که در نزدیکی دره شمخال هستم و این بار زمستان سرد کوه های خراسان رو تجربه می کنم...

برف روزهای گذشته جاده و کوه و دشت را سفیدپوش کرده و زیبایی دوچندانی به کوه های قره داغ و الله اکبر داده است...

و ردی بر سپیدی جاده...

گردنه الله اکبر در روزهای برفی زمستان...