گورستان تحجر

سرزمینی که:

متفکرانش بیکار باشند و بیسوادانشان شاغل
مشاورانش بیمار باشند، و وکلایش ساکت؛
جوانانش دل مرده باشند، و سالخوردگانش بلند پرواز:
مردانش لحن زنانه داشته باشند، و زنانش ژست مردانه؛
اغنیایش دزدی کنند، و فقرایش کارگری با حقوق بخور و نمیر؛
صادراتش فیلسوف باشد، و وارداتش مواد مخدر،
قبرهایش خریده شوند، و مغزهایش فروخته؛

گورستان تحجر است ...

در سوگت این درخت تناور

اشعار اجتماعی: بخشی از شعر "در سوگت ای درخت تناور" مرثیه دکتر محمد مصدق

 

 

اما

من از نگاه آینه

هر چند تیره ‚ تار

شرمنده ام که : آه

در سکوت ای درخت تناور

ای آیت خجسته ی در خویش زیستن

بالیدن و شکفتن

در خویش بارور شدن

از خویش

در خاک خویش ریشه دواندن

ما را

حتی امان گریه ندادند

 

پانزدهم اسفند یک هزار و سیصد و چهل و پنج خورشیدی