در ایران ما بی خانه و کاشانه ها چه سرپناهی دارند/؟
دیگه کم کم دارم متنفر میشم از صدای مجری صدا و سیما که با لحنی شبیه انسانی که داره از تعجب شاخ در میاره خبر رو اینجوری اعلام می کنه: در آمریکا بیش از فلان نفر انسان به جمع بی خانمان ها اضافه شدند. این افراد مستضعف که از خانه و کاشانه محرومند در ماشین های خود زندگی می کنند و برای حمام و نظافت خود مجبورند به نزدیکترین اورژانس رسیدگی به بی خانمان ها مراجعه بکنند. (همین امشب این خبر رو از تلویزیون کشورمون شنیدم)
متاسفانه گروهی از زنان جامعه ما هستند که بنا به دلایلی مثل فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، فقر خانوادگی و تربیتی و... کارشان به روسپی گری و فحشا می رسد. این زنان وقتی به این کار مشغول می شوند هیچ حجب و حیا و خجالت و شرمندگی در وجود آنها باقی نمی ماند. آنها تبدیل به انسانهایی بی خجالت و بی اهمیت به نگاه و قضاوت های دیگران می شوند آنها مرتکب بدترین و زشت ترین کار جامعه شده اند و هیچکس آنان را به لحاظ شخصیتی و رفتاری نمی پسندد اما وقتی باز هم به کار خود ادامه می دهند درواقع چنان حیا و خجالت آنان می شکند که به بی حیاترین و بی خجالت ترین موجودات تبدیل می شوند.
این بی حیایی و بی خجالتی یکی از نشانه های مشترک یک زن فاحشه با یک فعال اجتماعی و سیاسی پوپولیزم است. اندیشه ای که کمر همت خود را بر فریب جامعه ی نا آگاه و توده می گذارد همزمان سنگ بنای توجه نکردن و اهمیت ندادن به افرادی را می نهد که در دایره گردش آزاد اطلاعات قرار می گیرند. پوپولیزم برای آنها نقش همان خانومی را بازی می کند که از هر حجب و حیا و شخصیتی مبراست... نه از دیگران خجالت می کشد و نه شرمی بر اوست. به راحتی تمام دروغ می گوید و کمتر از آن که فکرش را بکنید از افشای دروغش شرمگین می شود و در نهایت تمام اعمال او بی شرمانه و وقیحانه خواهد شد... طوری که قشر وسیعی از جامعه را موج نفرت و بیزاری و خشم فرا خواهد گرفت که دیگر به هیچ وجه قصد نخواهند داشت همگون و همراه هر بخشی از جامعه خود بشود که همراه و هم تراز این پوپولیزم بی آبروست و این همان شکافیست که امروز در جامعه ما نیز پیداست. ای کاش گوش شنوایی می بود. حرف من این است: دروغ چرا؟؟؟؟؟؟؟
تصویر فوق از یکی از خیابان های مشهد گرفته شده است. پیر زن و پیر مردی که در گوشه خیابان افتاده و دیگر برای آنان توانی جز گریستن باقی نمانده. آیا اینها هم ماشینی دارند که درون آن بخوابند؟ به عنوان یک حکومت اسلامی آیا طبق موازین شرعی و اسلامی برای این روز مردمان خود چاره ای اندیشیده ایم؟ مثلا مانند بلاد کفر و ام الفساد قرن و شیطان بزرگ و استکبار جهانی امریکا ما هم مراکز اورژانسی داریم که اگر بنا به هر دلیلی وضعیت اقتصادی یک شخص یا خانواده چنان متلاشی شد که نتوانست از پس زندگی خود بر بیاید به آنجا مراجعه کند تا تحت پوشش قرار بگیرد؟ حال اینکه ما مسلمانیم و طبق احکام واضح دینی ما حمایت از قشر مستضعف و مظلوم واجب و فرض است؟
من در این نوشته و به مانند من ها در قلب خود هرگز بین کشور و هموطن خود بیگانه را تایید نمی کنند اما از اینکه اینگونه بی بند و بار و بی حیا به شعورمان توهین می شود هم بی زاریم. به خدا قسم که حقیقت نوریست که بر دلها می تابد. انقلاب سال ۵۷ بی شک با حرف راست و حق پیروز شد. مردم که برای دروغ جان نمی دهند!!!! امروز هم همین است. مردم متنفر می شوند از این همه توهین به شعور آنها. و قلب آنان با دروغ همراه نخواهد شد
